مفاهیم انرژی آینده - سلول سوخت
Jordan Reynoldsیک سلول سوخت یک عبارت نسبتاً مبهم است که توسط افراد در دانستن و کسانی که نسبتاً کمی می دانند ، به اطراف پرتاب می شود. مهم نیست که از طراحی خاص ، یک سلول سوخت در واقع سلول مانند باتری است که در آن یک فرآیند شیمیایی برای تولید برق اتفاق می افتد. در مواردی از این دست ، با این حال ، سوخت هیدروژن است. ایده اصلی ترکیب هیدروژن با اکسیژن در فرآیندی است که برق تولید می کند. این قدرت پس از آن استفاده می شود زیرا ما معمولاً از آن در زندگی خودمان استفاده می کنیم.
اگر روزنامه را می خوانید یا اخبار را تماشا می کنید ، فکر می کنید ایده سوخت های هیدروژن در یک مورد جدید. در واقعیت ، اینطور نیست. اولین مورد در سال 1839 ساخته شد. البته این مسئله بی اثر بود و توجه زیادی به وجود نمی آمد زیرا سوخت های فسیلی فراوان بودند و تقاضای انرژی ما در مقایسه با امروز کوچک بود. تا دهه 1960 نگذشت که علاقه زیادی به سیستم انرژی نشان داده شد. مانند بسیاری از پیشرفت ها ، ناسا تصمیم گرفت از سلولهای سوخت برای تأمین فضاپیمای جمینی و آپولو استفاده کند. با این حال ، این ترفند ترجمه این استفاده محدود به برنامه های گسترده در زندگی روزمره بود.
تصور غلط مکرر این است که یک سلول سوخت انرژی تجدید پذیر را نشان می دهد. خیلی واضح ، اینگونه نیست. این یک دستگاه است ، نه یک سیستم انرژی. مثل این است که بگوییم سد هیدروالکتریک یک انرژی تجدید پذیر است. سد سیستمی برای بهره برداری از منبع انرژی تجدید پذیر است ، اما منبع تغذیه ای به خودی خود نیست. سلول سوخت دقیقاً به همان روش کار می کند. این یک روش برای مهار انرژی از هیدروژن است. روش خاص می تواند تمیز یا کثیف باشد ، برای شوخ طبعی ، یک فرد می تواند از زغال سنگ یا آب برای مواد پایه استفاده کند. بدیهی است که زغال سنگ خیلی کمک نمی کند.
سلولهای سوخت می توانند از نظر تئوری بر روی هر ماده ای حاوی هیدروژن انجام شوند. این به معنای منابع انرژی تجدید پذیر مانند هیدروژن ، بیوگاز و غیره است. هدف اصلی تمرکز بر آب و سایر منابع تجدید پذیر به دلیل مزایای تمیز ذاتی آنها است. به عنوان مثال ، هنگامی که از هیدروژن استفاده می شود ، هیچ آلودگی بتونی یا گازهای گلخانه ای ایجاد نمی کند. محصول جانبی ، به سادگی آب است.
قبل از اینکه سلولهای سوخت هیدروژن به یک سیستم انرژی مناسب تبدیل شوند ، باید چند مانع وجود داشته باشد. این فناوری به گونه ای است که سلولهای سوختی خیلی بزرگ و سنگین هستند تا برای اهداف عملی مورد استفاده قرار گیرند. به دلیل این کار ، ماشین هیدروژن بدنام در حال حاضر قابل استفاده نیست ، اگرچه اتومبیل های ارزیابی از تولید کنندگان آلمانی در درجه اول مورد ارزیابی قرار می گیرند. مشکل بعدی کارآیی است ، یعنی سلولهای سوخت. در حال حاضر ، سلولهای سوخت با هزینه ای تقریباً ده برابر سوخت های فسیلی انرژی تولید می کنند و این یک تخمین مثبت است. باز هم ، یک جایگزین عملی نیست.
در حالی که ممکن است این موانع قابل توجهی به نظر برسد ، آنها واقعاً به زنده ماندن سلولهای سوخت هیدروژن به عنوان منبع تغذیه اشاره دارند. این مسائل بر جنبه های فنی زایمان متمرکز است ، نه بر این که آیا این روش کار می کند. اگر چیزی وجود داشته باشد که ما به عنوان یک گونه در آن خوب هستیم ، پیشرفت های فناوری را ایجاد می کند. اگر بتوانیم یک سلاح اتمی هیدروژن بسازیم ، مطمئناً می توانیم یک سلول سوخت هیدروژن بسازیم.